6 Şubat depremlerinin en çok yıkıma yol açtığı yerleşim merkezlerinin ortak özelliği ovalarda, verimli tarım arazilerinde kurulmuş olmasaydı.
Kahramanmaraş’ta yeni yerleşim bölgesi olarak ilan edilen ve çok katlı yapıların da inşa edildiği bölgede yıkım yoktu.
Hatay’da, Adıyaman’da ovalar üzerinde kurulan şehir merkezleri yerle bir olmuştu.
Bizim şehrimiz de Türkiye’nin deprem riski en fazla olan şehirlerden biri…
Nu yazık ki Sakarya’nın da merkezi bir ova üzerinde kurulmuş.
Adapazarı, Sakarya Nehrinin binlerce yıl taşıdığı alüvyonlarla oluşan kara parçası üzerinde kurulmuş.
Geçen yüzyıldaki her deprem sonrası şehrin sağlam zeminli bölgelere taşınması öngörülmüş.
Ancak eşraf buna izin vermemiş.
17 Ağustos sonrası yerleşim için tercih edilen, planlanan Yenikent, sonraki yıllarda yine eşraf baskısıyla ihmal edildi.
Aradan geçen 23 yılda adının dışında bir kent özelliği kazanamadı.
Kaldı ki adı da resmi olarak verilmedi.
Adapazarı şehir merkezindeki yapı stoku yenilenmeden yerleşim için Serdivan’a doğru yönelim başlamıştı.
Şimdi Serdivan’da da inşaat alanı kalmayınca müteahhitler belediyeler üzerinde baskı oluşturmaya çalışıyor.
Tekeler, Dağdibi bölgesindeki verimli tarım arazileri yavaş yavaş binalarla dolmaya başladı.
Ovada imarın intihar demek olduğunu 6 Şubat’ta bir kez daha gördükten sonra, imar için tercih edilmesi gereken yerin Yenikent olduğunu anladık…
Hep söylüyorum, yazıyorum:
Bölgede toplu konut için yeni alanlar planlanmalı.
Atıl durumdaki iş merkezleri birer üretim merkezine dönüştürülerek yeni istihdam olanakları sağlanmalı.
İnsanların ihtiyaçlarını karşılayabilecekleri, sosyalleşebilecekleri mekanlar oluşturulmalı.
Bölgeye toplu ulaşımda yaşanan sorunlar çözülmeli.
Bölgenin okul ihtiyaçları (ortaokul ve lise) kısa sürede giderilmeli.
Biz bu talepleri sıraladıkça birilerinin bize kızdıklarını biliyorum.
Yine de ihmal edilmişliğe bir örnek vermek istiyorum.
Yaklaşık 20 yıl önce Korucuk’ta belediye, genişçe bir araziyi kamulaştırıp, parselledi ve vatandaşa sattı.
Örnek bir yerleşim modeli amaçlanmıştı.
Herkesin kendi evini yapabileceği bu arsaların alt yapısı aradan geçen bunca sene içinde yapılmadı.
Ne yol var, ne başka bir şey…
Mesele sadece Yenikent veya Adapazarı meselesi değil.
Sakarya’yı bir bütün olarak konuşmalı, geleceğini akıllıca planlamalıyız.
Sakarya’da nüfus son yıllarda çok hızla artıyor.
Bunun nedeni doğum oranındaki artış değil.
Sanayileşmeye bağlı bir nüfus artışıyla karşı karşıyayız.
Şunu hiçbir zaman unutmamak gerek.
Yeni sanayi kurmak demek, yeni konut alanları demek.
İstanbul’dan çıkarılan sanayi kuruluşlarını Sakarya neredeyse kırmızı mumla karşılıyor.
Türkiye 6 Şubat depreminde asrın felaketini yaşarken, 6 Şubat sabahı, Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüğü, İstanbul’dan çıkarılan bir döküm fabrikası için ÇED gerekli değildir raporu verdi.
Müdürlük mesaisini Şubat ayında resmen bu işe ayırmış.
Tam 6 tesis için ÇED gerekli değildir raporu vermiş…
Hep birlikte bu şehre yazık ediyoruz…
Aklımızı başımıza alalım ve ovalarımıza, tarım arazilerimize sahip çıkalım.
1999 depremi sonrası, şehirdeki yıkımlarda sorumlulukları olanlara çok lanet okunmuştu.
Bir sonraki depremin ardından bizlere lanet okunmasın istiyorsak kendimize gelelim ve depreme dayanıklı bir şehir kuralım.
Havası, suyu temiz olsun.
Binaları deprem dayanıklı, sokakları güvenli olsun…