Yarın 17 Ağustos asrın depreminin 15. yılı. Ne çabuk geçti 15 yıl. Ne olmuştu 0 gün. 7.4 şiddetindeki merkezi Gölcük olan korkunç yer sarsıntısı bölgemizi yerle bir etmiş resmi kayıtlara göre 17 bin gayrı resmi tespitlere göre de 50 bin civarında insanımız hayatını kaybetmişti.
Akyazı’da da yüzlerce bina yerle bir olmuş 11 i köylerde olmak üzere 74 insanımızı depreme kurban etmiştik.
Bu gün aradan 15 yıl geçti ve O gün doğan yavrularımız 15 yaşına bastı.
O yıllar öyle sıkıntılı geçmişti ki O günleri asla unutmayacak ve unutturmayacaktık. Sorumlularımız böyle demişlerdi. Depremle yaşamak zorunda olduğumuz bu bölgede yapılması gerekenleri öyle anlatmışlardı ki. Bizler de inanmıştık.
Zaman her şeyi unutturur derler ya. Bu olayda da bunu yaşadık gördük. 17 Ağustos 1999 tarihinde ortaya çıkan sorumlular ve onların söyledikleri, deprem bölgesinde olduğumuz ve depremle iç içe yaşamak zorunda olduğumuz için nelerin yapılması gerektiğini ballandıra ballandıra anlattıklarını dün gibi hatırlıyorum.
Ama ne oldu. Bu sesler her geçen yıl yavaş yavaş azaldı ve 15. yılda tamamen unutuldu diyebiliriz. Konuşulanlar sadece lafta kaldı. Yetkililer tarafından depremle yaşamamız için bir çivi dahi çakılmadı.
Bir çok Akyazı’lı 17 Ağustos depremini unuttu belki ama, unutmadığı bir şey var. O günlerin Akyazı Kaymakamı Cemalettin Özdemir. Depremin ilk saatlerinden itibaren sorumluluğun bilinci ile bu felaketten en az zararla çıkmanın yollarını arayan ve çözüm bulmaya çalışan, 2 yıl mesai tanımadan, mesai arkadaşları ile birlikte 24 saat esasına göre çalışan bu insanı Akyazı unutmadı unutamıyor.
Bir de Depremi unutmayan ve her yıl kaybettiklerimiz anısına 17 Ağustoslarda Kuran-ı Kerim ve mevlüt okutan Ömercikler mahallesi ve Değirmenler caddesi sakinleri var. Onlar kaybettikleri canları için yılda bir defa da olsa bu felaketi gündemden düşürmüyor ve sevdikleri için dua ediyorlar.
Akyazı’daki yöneticilere, siyasi parti yetkililerine, sivil toplum kuruluşları yetkililerine buradan bir kez daha seslenmek istiyorum. Deprem gerçeğini ve depremle birlikte yaşamak zorunda olduğumuzu bilerek, olası bir depremde aynı senaryoları yaşamamak için sizleri göreve davet ediyorum. Bizleri kaderimizle baş başa bırakmayın. Ne yapılacaksa yapın. Tıpkı gönüllü kuruluşumuz olan ve Eczacı İlhan Durgut önderliğinde kurulmuş ve 2 yıldan beri olağanüstü bir performansla okul okul dolaşarak yaklaşık 7 bin depremi yaşamamış minik yavrulara deprem bilincini öğretip, bu tür afetler karşısında neler yapmaları gerektiği konularında eğitim ve tatbikatlar yaptıran S.A.B.A.H Derneği gibi.
En azındanhiç bir şey yapamıyorsanız Sakarya’nın tek gönüllü kuruluşu olan Afet Bilinçlendirme ve Arama Kurtarma derneği olan S.A.B.A.H derneğine sahip çıkın desteğinizi esirgemeyin. Çünkü onlar hiçbir menfaat gözetmeksizin sizlerin yapması gerenleri yapıyor.
Bu vesile ile 17 Ağustos depreminin yıl dönümünde kaybettiğimiz insanlarımıza bir kez daha Allah’tan rahmet yakınlarına sabırlar dileyerek satırlarıma son veriyorum.