Dursun Erol Sakarya’nın ve Akyazı’nın yakından tanıdığı ve de sevilen ve sayılan Öğretmenlerinden biri. Yurdun bir çok yerinde başarılı bir öğretmenlik yaparak geçtiğimiz yıllarda emekliye ayrılan ve şimdilerde de Akyazı’da Model Kitapevinin sahibi.
O’nun ne kadar yardımsever ve vefalı biri olduğunu Akyazı’da bilmeyen yoktur.
Dursun Erol geçtiğimiz günlerde öyle bir vefa örneği sergiledi ki taktire şayan bir vefa örneği.
Dursun Erol bundan 40 yıl önce ikinci görev yeri olan Van İlinin Tuşba İlçesinin Dibek Düzü mahallesine atanır. Bu köy aynı zamanda Türkiye’nin oldukça meşhur olan ağalarından Kinyas Kartal’ın köyüdür.
Köyde okul ilk olarak o yıl açılmış, Dursun Erol da okulun ilk öğretmeni olmuştur. Dursun Erol Gençliğinin verdiği enerji ile yapmış olduğu çalışmalar sonucu gerek öğrencileri ve gerekse Kinyas Kartal ağa ve köylüler tarafından çok sevilen biri haline gelmiş. Bu köyde 4 yıl kadar görev yaparak unutulmaz dostlar edinmiş.
Dursun Erol geçtiğimiz hafta sonu atlar arabaya Van İlinin Tuşba İlçesine bağlı Dibek Düzü köyüne gider.
40 yıl önce görev yaptığı ve Sakarya’dan 1400 kilometre uzaktaki Van gölü kenarındaki bu köye neden girmiştir. Kendisinden dinleyelim.
“Mesleğimin ilk yıllarında mecburi hizmetim dolayısı ile Van İlinin Tuşba İlçesi Dibek Düzü köyüne tayinim çıktı. O günlerin Meşhur ağası Kinyas Ağanın köyü olduğunu öğrendiğim ve de biraz da çekinerek görev yerime ulaştım. Köyde okul ilk defa o yıl açılmış ve ben okulun ilk Müdürü ve öğretmeni olmuştum. Okulu Eğitim Öğretime açtım ve Kinyas ağanın da yardımı ile eğitim öğretime başladım. Köyde elektrik yok, ulaşım oldukça kısıtlı. Kışları oldukça soğuk, odun kömür yok Yakıt olarak tezek kullanılıyor. Toprak Evler. Yani tam bir mahrumiyet bölgesindeyim.
Gelelim 40 yıl sonra beni 1400 kilometre uzaktaki bu köye getiren sebebe.
Çalıştığım okulun hemen karşısında Yine Kartal ailesinin yakınlarından Olan Mehmet ve Hazal Kartal ailesinin evi var. Kısa zamanda beni kabullendiler. Çok sevdiler. Ben de bu yakınlık ve dostluğa karşılık verdim. Köyde kaldığım süre içinde hiçbir karşılık beklemeden beni kendi evlatları gibi korudular yedirdiler, içirdiler. Mehmet ve Hazal Kartal ailesi memleketimden uzakta benim için ikinci bir anne baba gibiydi. Köyde Kinyas ağa ile da zamanla iyi ilişkiler kurmayı başardım zaman içinde önemli desteklerini gördüm.
Kartal Ailesinin bana yapmış olduğu iyilikleri ise aradan geçen 40 yıla rağmen bugün hala unutamıyorum. Onları eğer hayatta iseler ziyaret edip ellerini öperek helallik almak istedim. Geçtiğimiz hafta sonu telefona sarılıp köyün muhtarını aradım. Hayatta olup olmadıklarını öğrendim. Beni Hazal Nine ile görüştürdü. O da beni unutmamış. Sesimi duyunca adeta haykırarak oğlum diye hitap etmesi beni de oldukça duygulandırdı. Eşi Mehmet Kartal vefat etmiş. Hanımı Hazan Ninenin ise hayatta olduğunu öğrendim. Atladım arabaya ver elini Van. 30 saatlik bir yolculuktan sonra Tuşba İlçesi Dibek Düzü köyüne ulaştım. Hazal anne ve oğlu beni ana yolda karşıladılar. Evlerine giderken 40 yıl öncesinin Dibek Düzü ile şimdiki Dibek Düzü köyünü karşılaştırdım. Köyde Üniversite kurulmuş. Toprak evlerden eser kalmamış oldukça modernleşmiş. Burada kaldığım kısa süre içinde eski günleri yad ettik. İlk öğrencilerimi sordum. Hemen tamamının okuyarak önemli görevlere yükseldiğini, bazılarının da ticaretle uğraştığını öğrenmek beni oldukça memnun etti.
Zaman su gibi akıp geçti nasıl geçtiğini anlamadık bile. Ertesi gün Hazal Ananın elini öperek helalliğini aldım. Dibek Düzünden ayrılmadan Önce Mehmet Kartal ve Kinyas Ağa’nın da mezarlarını ziyaret edip dualarımı bağışladım ve Akyazı’ya doğru yola çıktım.”
